در حفاري نفت و گاز از بنتونيت هاي سديم دار استفاده مي شود. با آزاد شدن بنتونيت در آب، پوسته هاي نسبتاً بزرگ سديم بنتونيت به ذرات كلوئيدي تبديل شده و انرژي الكتريكي ذخيره شده در شبكه بلوري را آزاد ميكنند و در حدود 15 تا 30 برابر حجم اوليه متورم ميشوند. از اين خاصيت در حفاري براي پراكنده سازي مواد سنگين كننده و قطع حفاري استفاده ميشود، بدين صورت بنتونيت پوششي را روي ديواره چاه ايجاد كرده و از مهاجرت نفت و گاز ممانعت ميكند و ديواره را پايدار و مته را نيز چرب ميكند. همچنين بنتونيت، مواد آلي و غير آلي را از مخلوط آب جذب كرده و ويسكوزيته آن در برداشت و بالا آوردن نخالههاي حفاري كمك مي كند. هكتوريت نيز خواص مشابهي دارد.

بنتونيت 2-5 % وزني گلهاي حفاري آبي را تشكيل ميدهد، هرچند در انواع ديگر گل حفاري مانند انواع روغني يا مصنوعي نيز روز بروز كاربرد بيشتري پيدا ميكند، در بعضي موارد آن 2-1 % را به خود اختصاص داده و يا كاملاً با پليمرها جايگزين ميشود.