رطوبت زیاد و شرایط نگهداری نامناسب موجب رشد قارچ بر روی غذای دام شده که حاصل فعالیت این قارچ‌ها ایجاد سمومی چون سم آفلاتوکسین می‌باشد. بنتونیت با جذب رطوبت سبب خشک ماندن جیره دام شده و از آلودگی آن به سموم جلوگیری می‌نماید. ترکیبات جاذب مختلفی به منظور حذف مایکوتوکسین ها و مخصوصاً آفلاتوکسین در خوراک و دستگاه گوارش حیوانات اهلی به کار گرفته می‌شود که از مهم‌ترین آنها بنتونیت می‌باشد. بنتونیت دارای دو نوع سدیمی و کلسیمی می‌باشد، که بنتونیت سدیم از اهمیت بیشتری برخوردار می‌باشد و در بیشتر موارد برای جیره دام به کار می‌رود. بنتونیت سدیم دارای ظرفیت بافری می‌باشد که نقش مهمی در تغذیه نشخوارکنندگان ایفا می‌کند. به طور کلی بنتونیت دارای اثرات بسیاری در تغذیه دام از قبیل بهبود دهنده شرایط تخمیر در شکمبه، جذب پروتئین محیط، بهبود تولید و بازده غذایی، بهبود متابولیسم نیتروژن در شکمبه و کاهش عوامل بیماری‌زا در روده و جاذب آفلاتوکسین مواد خوراکی می‌باشد. بنتونیت به دلیل داشتن خصوصیت بافری و قدرت تبادل کاتیونی بالا می‌تواند عوارض ناشی از مصرف زیاد مواد متراکم در جیره گوساله‌های پرواری را به حداقل برساند و شرایط تخمیر در شکمبه و بازده خوراک را بهبود بخشد.