با آزادشدن بنتونيت در آب، پوسته‌های نسبتاً بزرگ سديم بنتونيت به ذرات كلوئيدی تبديل شده و انرژی الكتریکی ذخيره شده در شبكه بلوری را آزاد می‌كنند و در حدود 15 تا 30 برابر حجم اوليه متورم مي‌شوند. از اين خاصيت در حفاري براي پراكنده‌سازی مواد سنگين‌كننده و قطع حفاري استفاده مي‌شود، بدين‌صورت بنتونيت پوششي را روي ديواره چاه ايجاد كرده و از مهاجرت نفت و گاز ممانعت مي‌كند و ديواره را پايدار و مته را نيز چرب مي‌كند. همچنين بنتونيت، مواد آلي و غيرآلي را از مخلوط آب جذب كرده و ويسكوزيته آن در برداشت و بالا آورد نخاله‌هاي حفاري كمك مي‌كند.