بنتونیت های سدیمی و کلسیمی هر دو برای گلوله کردن وتشکیل غذاهای خشک حیوانی به خصوص در آمریکا به کار می روند. سپیولیت،کائولن، آتاپولژیت و مواد آلی چسباننده چون لیگنوسولفات (Lignosolphate ) نیز بدین منظور به کار می روند. وقتی بنتونیت به اندازه 2.5 درصد کل وزن ماده به غذای حیوانات اضافه شود شیر گاوها را افزایش داده و در غذای پرندگان خانگی و بوقلمون نیز کیفیت و کمیت تخم مرغ را بالا می برد. در سال 1988 محققین دانشگاه نیوانگلند استرالیا متوجه شدند که اضافه کردن 18 گرم بنتونیت به شرب گوسفندها پشم آنها را به اندازه 2 گرم در روز افزایش می دهد و لذا اعلام داشتند که بنتونیت از نظر افزایش تولید پشم پتانسیل خوبی داشته و اضافه کردن آن به آب آبیاری جهت ترمیم چراگاه ها و ترمیم تغذیه نیز موثر بوده و از مرگ و میر بره ها جلوگیری می نماید.

از خاصیت چسبانندگی بنتونیت برای گلوله کردن سنگ آهن کنسانتره استفاده می‌شود برای این منظور بنتونیت را به صورت مرطوب با کنسانتره سنگ آهن مخلوط کرده و از روی یک صفحه مدور گردان عبور می‌دهند .در اثر نیروی گریز از مرکز و غلطیدن مخلوط دانه های گردنخودی شکلی از آن حاصل می شود .این دانه های نخودی شکل که گندله نامیده می‌شوند در کوره پخته شده و مقاوم می‌شوند، تا در موقع ذوب خرد نگردند. بنتونیتی که بدین منظور به کار می‌رود از نوع چسبنده بوده و بایستی مقاومت کافی درحالت تر و خشک داشته باشند. برای آزمایش مقاومت درحالت تر و خشک آنها را بر روی یک صفحه گردان پرتاب کرده و درصد خرد شدن و میزان مقاومت آنها را تعیین می‌نمایند.

۴-۶% بنتونیت برای به‌ هم چسباندن دانه‌های ماسه‌سبز قالب‌ریزی و چرخه ریخته‌گری فلزات مورد استفاده قرار می‌گیرد. در فرمول‌بندی قالب‌ریزی پیشرفته خاک‌ زغال، سلولز، غله، نشانه قیر یا دیگر منابع کربن به آن اضافه می‌گردد. این مواد برای جلوگیری از تخریب بعد از برداشت قالب الگو ضروری است. سدیم بنتونیت و کلسیم بنتونیت هردو می‌توانند استفاده شوند ولی نوع سدیم در دمای بالا پایدارتر است.