بنتونیت به دلیل تعلیق پذیری و استاندارد سیلان در غلظت های بالا و قدرت آب بندی در اثر تورم از حدود 70 سال پیش به عنوان گل حفاری مصرف می شود. این نوع بنتونیت بیشتر از نوع سدیک یا تورم پذیر است. بنتونیت کلسیم یا خاک اسیدی به ندرت برای این کار مصرف می شود. با آزاد شدن بنتونيت در آب، پوسته هاي نسبتا” بزرگ سديم بنتونيت به ذرات كلوئيدي تبديل شده و انرژي الكتريكي ذخيره شده در شبكه بلوري را آزاد مي كنند و در حدود 15 تا 30 برابر حجم اوليه متورم مي شوند. از اين خاصيت در حفاري براي پراكنده سازي مواد سنگين كننده و قطع حفاري استفاده مي شود، بدين صورت بنتونيت پوششي را روي ديواره چاه ايجاد كرده و از مهاجرت نفت و گاز ممانعت مي كند و ديواره را پايدار و مته را نيز چرب مي كند. همچنين بنتونيت، مواد آلي و غير آلي را از مخلوط آب جذب كرده و ويسكوزيته آن در برداشت و بالا آوردن نخاله هاي حفاري كمك مي كند.